بررسی اثر حمایتی برخی گونه‌های گیاهی مرتع تخریب یافته بر استقرار اولیه علف گندمی بیابانی (Agropyron desertorum (Fisch.) Schultes) و چاودار کوهی (Secale montanum Guss.)

این تحقیق با هدف تعیین اثر حمایتی برخی گونه‌های گیاهی پرستار در یک مرتع تخریب یافته بر درصد استقرار و مراحل اولیه رشد دو گیاه مهم علوفه‌ای شامل علف گندمی بیابانی (Agropyron desertorum) و چاودار کوهی (Secale montanum) انجام شد. در این راستا 4 گونه کلاه میرحسن Acantholimon festucaceum (Jaub & Spach) Boiss، زول Eryngium bungeiBoiss، خارگونی Noaea mucronata (Forsk.) Aschers. و اسپندPeganumharmala L. به عنوان گونه پرستار گیاه چاودار و 4 گونه چوبک Acanthophyllum bracteatum Boiss.، گون Astragalus arbusculinus Bornm. & Gauba، شیرسگ Ephorbia orientalis L. و خارگونی Noaea mucronata (Forsk.) Aschers. به عنوان گونه پرستار گیاه علف گندمی بیابانی مورد بررسی قرار گرفت. کشت بذرهای دو گیاه علوفه‌ای در اواسط پاییز در زیراشکوب بوته‌های پرستار و فضای بین بوته‌ها انجام شد. رطوبت خاک دو عمق 10-0 و 25-15 سانتی‌متر فضای زیراشکوب و مابین گیاهان پرستار از روش جرمی تعیین شد. پس از تجزیه واریانس داده‌ها، از آزمون چنددامنه دانکن جهت مقایسه میانگین کمک گرفته شد. نتایج نشان داد که رشد اولیه (ارتفاع) نهالچه‌های چاودار کوهی به علت حمایت گونه‌های کلاه‌میرحسن، زول، خارگونی و اسپند به ترتیب 4/3، 6/2، 9/3 و 2/2 برابر تیمار فضای باز بود. همه گونه‌ها نقش مثبت تقریباً یکسانی در حمایت رشد نهالچه‌های علف‌ گندمی بیابانی داشته‌اند ولی گونه خارگونی با بیشترین تأثیر توانست متغیر استقرار اولیه را به میزان 62 درصد افزایش دهد. با توجه به اهمیت بالای اثر حمایتی جمعیت‌های تغییر شکل یافته گیاه خارگونی در جهت افزایش استقرار علف‌گندمی بیابانی و ارتفاع گیاه چاودار کوهی طبق نتایج این تحقیق‏، استفاده از نقش پرستاری خارگونی در مرتع‌کاری‌های پاییزه دو گونه گرامینه مذکور به ادارات اجرایی منابع طبیعی توصیه می‌شود.